Kon ik er maar een hapje van nemen: Vinyl.

Ik schrijf blogjes over dingen waar ik graag een hapje uit zou nemen, maar die niet eetbaar zijn. Dat doe ik hier maar zal af en toe ook op deze site een blogje posten!

Ze trekken stof aan, spelen de mooiste herinneringen af, slaan zo heerlijk over en zijn decennia lang zelf overgeslagen door de cd, de mini disc (kennen jullie deze nog...nog...nog) de USB stick EN de streamings diensten, maar zijn nu weer helemaal BACK!

Terug van nooit helemaal weggeweest.

Ik ben niet bepaald een muzikaal wonder, maar toch luister ik nergens liever muziek, dan op vinyl. Dat krakje, dat breekje, de lichte zenuwen van het mogelijke overslaan, de hilariteit van het blijven hangen, de gelimiteerde tijd, het omdraaien, het kromtrekken na een warme dag in de zon, de geweldige hoezen, het schat zoeken op tweedehands markten; met bonkende hartslag met twee vingers door de bakken flippen, de geur van jaren oud stof, van vergeeld karton en de slappe lach om de meesterlijke hoezen van niveautje 'klefjaren80stelstel'; vinyl moet voor altijd bij me blijven.

Zit je dan met je glas wijn en geblokt shirt.

Van personal space tot outer space

De allereerste plaat ooit kwam uit in 1948, en bevatte 'Felix Mendelssohn’s Violin Concerto in e minor'. Wie had toen ooit gedacht dat ook Bassie & Adriaan een eigen plaat zouden kunnen maken. Ik niet. Die plaat had ik een kleine 47 jaar later overigens wel. Net als die van Doe Maar met die geweldige neon kleuren, die van Boudewijn de Groot, omdat daar dat rare liedje op stond met dat ei, jenken bij 'Stars' van Janis Ian, alles van Louis Armstrong, en, hoe kon het ook anders, die van Grease. Allemaal gestolen van mijn ouders, zodat ik me lekker in mijn bubbel kon terug trekken, en uren kon turen naar de glow in the dark sterretjes op mijn plafond terwijl ik luisterde naar de eveneens gejatte platenspeler, die het tot op de dag van vandaag nog steeds doet. Inmiddels is mijn platencollectie ongeveer 3x mijn lengte en bestaat zeker 1x mijn lengte uit Frank Sinatra platen (die ook nog een eigen blogje krijgt) Ol'Blue Eyes leeft door op 48bpm.

Golden Record

Wat wij als mensheid ook een keer gedaan hebben, is een gouden elpee met daarop de belangrijkste dingen van de aarde, outer space in geknald. Zodat de aliens, no joke, als ze die plaat zouden vinden en met hun alien-vingers op hun alien-platenspeler konden afspelen, zouden weten waar wij op aarde precies voor staan. Ik vind dat zo'n oneindig lief idee. Heerlijk. Er stonden op die 'Golden Record' geluiden van walvissen, een symfonie van Bach, muziek van Chuck Berry, deaudeng gelach van kinderen zodat die aliens waarschijnlijk helemaal nooit op aarde zouden durven te komen kijken, en brainwaves van een echte homo sapiens over onder andere de liefde.

Leuk feitje; de Golden Record's sound engineer was Jimmy Iovine, die nog niet zo heel lang geleden onaards rijk werd door samen met Dr.Dre Beats aan Apple te verkopen. Netflix maakte daar een gouden docu serie over; the Defiant Ones. Als je dat nog niet gezien hebt; doen.

Er zijn sinds 1977 zo'n 73 UFO's meldingen gedaan, maar ook al vraag ik me soms oprecht af of mijn buurman en Elon Musk niet stiekem Aliens zijn, is er nog geen geen Alien geweest die dacht; ik ga even langs voor een nieuwe release van die plaat.

Foto op Golden record: Man eet iets, andere man drinkt iets. Welkom op aarde Aliens. ik zou lekker veilig weg blijven als ik jullie was. Brrrr.

Het is gek als je nadenkt over hoe ontzettend platen in waarde veranderd, ik heb massa's mensen gehoord die zomaar hoppa, in een keer al hun platen in de grijze bak getyft hebben, en mensen die nog steeds voor diezelfde platen hun hele spaarvarken omkeren. Trash & Treasure dus. Zoals wel duidelijk is, ben ik vooral van die laatste categorie; mijn naald blijft echt ff hangen bij de gedachte dat er ergens op een vuilnisbelt misschien wel een originele Sticky fingers van de Stones ligt, of een van de zeldzame uitgaves van Cole Porter. Waar je overigens de bladmuziek nog hoort omgeslagen worden. Prachtig.

In 1991 waren de verkoopcijfers van Vinyl in de UK zo'n kleine 4 miljoen, om vervolgens in te storten naar nog geen 200.000 in 2007, vandaag de dag is de verkoop van nieuwe platen weer back on track (pun intended) , want de Britten zitten inmiddels weer op zo'n 4,1 miljoen plaatjes.

Dat heeft ook een downside. Want zo'n enorm grote schijf plastic, is natuurlijk niet echt bien voor ons milieutje. PVC is nog steeds erg moeilijk te recyclen op consumenten niveau, dus dat hele weggooien van platen moest je al niet doen en nu al helemaal niet meer. Nieuwe platen kopen dus eigenlijk ook niet. Beter vis je de oude platen bij je ouders op zolder vandaan, of dus uit tweedehandswinkels en op leuke marktjes. Ook een stuk beter voor je portemonnaie trouwens, want Gaga op vinyl kost je al gauw rond de €30. Dat was toch zo'n 60 GulGulden. (daar zit niet eens meer een tekentje van op mijn toetsenbord)

Feats per Minute

Wat je ook kunt doen met oude platen is ze 'upcyclen'. Er staan genoeg tutorials op YouTube over hoe je dat dan precies aan elkaar creatiefmetkurkt. Als vinyl liefhebber ga ik dat hier niet promoten, dan kun je beter bij de IKEA zo'n te gekke fotolijst kopen waar je platen in kunnen, en ze aan de muur hangen. Of er gewoon een hele muur mee volplakken, leuker dan behang, en beter voor Moeder Aarde.

Zelf hebben we ook een keer iets gemaakt met platen. Namelijk een fiets. Ik zat zelf op de fiets en dacht toen: "goh, hoe een dynamo werkt is precies hetzelfde als hoe een naald op een platenspeler werkt, wat nou als we dat eens eventjes gingen combineren?" Je denkt weleens wat. Samen met een groep mega talenten maakte we dat rare idee werkelijkheid, en na een maand was Feats per Minute geboren; een fiets die op de wielen platen afspeelt. We mochten 'm showen op de London Design Week en 'Feats' was een instant hit. Of de plaat goed afspeelde hing af van hoe hard, of langzaam je fietste en voor-en achter konden door elkaar gemixt worden, waardoor Tiësto en Frank Sinatra ineens een duet konden zingen terwijl jij door de Beethovenstraat fietste. Briljant plan, waar niemand echt op zit te wachten. En zo hoort het ook bij goeie ideeën.

(en bij langspeelplaten van Bassie & Adriaan).

Spring maar niet achterop bij mij.